Sommige stemmen zijn als acrobaten: ze buigen, stretchen, draaien drie keer om hun as en eindigen alsnog met een loepzuivere topnoot. En dan hoor je je eigen stem… tja. Geen flikflak. geen achtbaan, maar gewoon… rechtdoorzee.
Misschien klinkt je stem wat ‘stroever’, heb je moeite met snelle noot-overgangen, of lijkt je bereik beperkt. En misschien denk je dan: "Ik ben geen
echte zanger(es)".
Laat me je meteen uit die gedachte helpen: dat is klinkklare onzin.
Niet elke stem hoeft als een circusartiest over de notenbalk te vliegen. Sommige stemmen zijn als een stevige boom: ze bewegen niet veel, maar ze staan als een huis. Denk aan zangers als Leonard
Cohen, Tracy Chapman, of zelfs Johnny Cash. Ze doen weinig ingewikkelds en toch weten ze je te raken. Soms is less gewoon écht wel more.
Wat jij misschien ervaart als beperking, is soms juist jouw kracht: stabiliteit, helderheid, herkenbaarheid.
Vergelijk jezelf niet met anderen.
We leven in een tijd waarin virtuositeit overal zichtbaar is. Op YouTube hoor je runs, riedels en riffs voorbijrazen alsof het niks is. Maar weet je wat je daar niet hoort? De 48 takes die eraan voorafgingen... en geloof me, ik kan uit ervaring melden dat dit écht zo is. Of het autotune-laagje (die je overigens vaak ook wél goed kunt horen). Of misschien is de zanger(es) eigenlijk net als jij, maar stijgt hij/zij in dat moment net even boven zichzelf uit. Een toevalstreffer, zeg maar.
Vergelijken is de snelste weg naar onzekerheid. En het stomme is: we vergelijken bijna altijd omhoog. Maar als we de kunst van anderen even loslaten en alleen inzoomen op wat onze eigen stem eigenlijk gewoon heel goed kan, zouden we misschien wel vet positief verrast zijn.
Zingen draait niet om het doen van kunstjes.
Of je nu een bereik hebt van drie octaven of anderhalf, of je nou vijf noten kunt versieren in één adem of één toon lang doorgetrokken zingt, het gaat uiteindelijk om wat je vertelt en hoe andere mensen dit ontvangen. Muziek is geen wedstrijd in lenigheid. Het is een taal. En jouw stem, met wellicht al z’n 'tekortkomingen' of ‘onhandigheden’, is daar een prachtig instrument voor. Gebruik dit instrument in zijn/haar beste vorm en je kan mensen tot tranen roeren, zelfs zonder al die kunstjes, of misschien wel juist zonder...
De echte kunst is om te leren waar jouw stem goed in is en daarin uit te gaan blinken.
Dat jouw stem wellicht minder flexibel is, betekent dus niet dat hij minder goed, of minder mooi is. Het jezelf proberen te passen in een malletje waar je niet in past, kan zorgen voor
frustratie. Dus ga juist op zoek naar waar jouw kracht ligt. Waar klinkt jouw stem het mooist? In welk register voel je je thuis? Wat voor klank maakt jouw stem bijzonder? Een warme lage? Een
heldere hoge? Vind de stijl die bij jouw stem past, in plaats van proberen te passen in een stijl waar jouw stem niet voor bedoeld is. En geloof me: dit geldt óók voor mensen met een
elastisch bereik. Ook zij moeten keuzes maken. Ook zij moeten ontdekken waar hun stem het sterkst in is.
Als ik voor mezelf spreek heb ik bijvoorbeeld heel erg moeten leren om de teugels aan te trekken. Dat mijn stem flexibel is en al die riffjes kan zingen, betekent niet dat dit ook overal kan
en/of moet. Soms is dat gewoon niet mooi. Gevoel en verhaal overbrengen is een belangrijker doel dan het "kijk eens wat voor kunstje ik kan?". Daarmee kan je een nummer gevoelsmatig ook
heel goed doodslaan.
Tsja..
Sommige stemmen zijn inderdaad van nature flexibeler dan andere. Net zoals sommige lichamen hypermobiel zijn en anderen stijf als een deur. Maar zelfs in de topsport vind je kampioenen met beperkte flexibiliteit die bloeien door kracht, focus en slim gebruik van hun lichaam. Je hebt bijvoorbeeld kunstschaatsers en snelschaatsers: op beide is niks af te dingen, het is hoe dan ook topsport en hoe dan ook écht knap. Dit geldt ook voor zingen. Dus al is jouw stem wellicht wat minder flexibel, ook jij kunt muzikaal groeien, maar wel op jóuw manier en dat is dan ook de sleutel: jouw uniekheid.
Leer je stem waarderen en zoek waar jouw kracht ligt.
We zijn zo gewend te focussen op wat er niet is en te focussen op onze gebreken, dat we vergeten te luisteren naar wat er wel is. Ik zou zeggen: stop met vechten tegen je stem en begin met samenwerken. En als je een keer een riedeltje niet haalt? Zing dan bijvoorbeeld één noot, maar dan wel zó, dat iedereen stil is.
Wil je daar hulp bij? In mijn lessen zoeken we niet naar trucjes, maar naar wat jouw stem uniek maakt en hoe jij je verhaal het best vertelt. Met of zonder acrobatiek.
Reactie schrijven